Mała Sowa.

'Wszystko nadejdzie.
Wystarczy tylko poczekać."

EDIT [31.08.2015r.]
Dzisiaj miał pojawić się nowy rozdział, ale jeszcze go nie skończyłam.
Wiem, że zawiodę tym większość z Was, ale z drugiej strony wrzesień to taki piękny miesiąc oraz czas mojego pojawienia się na świecie : )
I chyba nie będzie to aż tak bardzo niegrzeczne z mojej strony jeśli wstrzymam się do publikacji ostatniego rozdziału do dnia moich urodzin.
Wymyśliłam sobie taki prezent. Mam nadzieję, że to w jakimś stopniu zrozumiecie.
Już 7 lat trwa moja przygoda z tym opowiadaniem, a z kolejnym rozdziałem skończy się dla mnie pewien etap w życiu, który uważam za cholernie udany mimo kilku gorszych chwil.
Chyba chce to uczcić i chyba zrobię to w dniu moich urodzin.
Wiem, że są pod koniec września, ale możecie jeszcze troszkę na mnie poczekać?
Będę bardzo wdzięczna. : )

Pozdrawiam, wciąż żyjąca i tworząca,
Wasza Icamna

_______
______________

I oto moi kochani nastąpił koniec.
Broń Cię Panie Boże i Matko Boska Częstochowska bynajmniej nie koniec bloga.
Niemniej jednak istotny koniec mojej pięcioletniej studenckiej edukacji.
Było ciężko, jednak w ostateczności piąteczki się o mnie upomniały tak samo jak tytuł magistra. W moim życiu prywatnym póki co to niewiele zmieni, ale dla mojego blogowego świata już wiele. Co chce powiedzieć? Że wracam.
Co prawda w ostatnim czasie nie groziłam zamknięciem bloga i rozdziały mimo, że po wielu miesiącach, to jednak powstawały. Jednak nie byłam ani z sobą ani z Wami do końca szczera. Gdyby nie presja czasu wcale bym ich nie publikowała. Nie byłam z nich ani dumna ani zadowolona. Ostatnie dwa rozdziały miały wyglądać zupełnie inaczej, ale nie podołałam. Do historii z Dagurtar byłam jak Tarantino w żywiole tworzenia, potem jednak coś zaczęło się psuć. Psuło się moje życie prywatne, moje życie edukacyjne, cierpiała na tym moja wena i to co pisałam. Kilka rozdziałów opublikowałam mimo, że wcale tego nie chciałam. Nie chciałam Was jednak zawieść, nie chciałam też po raz setny przekładać publikacji rozdziałów na odległy czas, którego sama nigdy nie byłam pewna.
Naiwnie również liczyłam,  że nie zauważycie tego spadku formy…. ale wiecie co? 
Teraz znowu to czuje.  Wenę, chęć pisania i dzielenia się z Wami tym co uważam za dobre.
Poprawiło się moje życie. Skończyłam studia. Skończyły się też moje problemy osobiste.
 Nie muszę już się rozdzielać na zmartwienia, problemy, prace i naukę. Teraz została mi już tylko praca, a oprócz niej również dni wolne, z których zamierzam korzystać.
Naładowałam baterie, zmieniłam podejście.  Nie obiecuje, że nowy rozdział ukarze się już za tydzień, ale chce by był wart tego czekania i wypełnił niedosyt po tym co spotykaliście tu ostatnio. 

Zanim skończyłam  pisać tę notkę informacyjną, zdążyłam w międzyczasie napisać na kartce obok jedną stronę nowego rozdziału, tak po prostu, bo naszła mnie wena. Może nie jest to dużo w skali całego rozdziału, ale już długo nie napisałam czegoś od tak po prostu, bo naszła mnie chęć. Już długo nie doświadczyłam tego uczucia i wierzcie mi jest naprawdę cudowne.

Cóż jeszcze mogę Wam powiedzieć?
Przed nami rozdział ostatni tomu pierwszego. Czy powstanie tom drugi? Tak, choć sama jeszcze nie wiem czy będzie to tylko kilka rozdziałów podsumowujących całe opowiadanie czy kolejna historia nawiązująca do wydarzeń sprzed lat.  Nie zdradzę co wydarzy się w następnym rozdziale, chociaż myślę, że większość z Was sama się tego po części domyśla. Jednak czymś Was jeszcze zaskoczę, ale to za jakiś czas.
Kiedy? Będę informować.

Będzie dobrze kochani. Teraz już musi być :  )
Do zobaczenia podczas „Ostatniej Nocy Świata”.

Wasza Icamna.