Zawieszenie?

Tytuł drastyczny, ale nie wiem jak inaczej mogę to nazwać....
Sami dobrze wiecie, że już niedługo minie miesiąc od opublikowania poprzedniego rozdziału, nie wiecie jednak o tym, że ja jeszcze nie napisałam nowego. (nie bijcie za mocno.)
To nie jest tak, że rezygnuje z bloga - zawieszam go i nie wracam i również nie zamierzam mówić Wam czegoś w stylu: "Wypaliłam się. Nara.", jednak na chwilę obecną nie jestem w stanie podać dokładnej daty publikacji rozdziału 44. Przeżywam największy w swojej karierze kryzys twórczy, który trwa już miesiąc. Staram się jak mogę i gdy tylko znajdę chwilę wolnego (prawie każdej nocy) otwieram program do pisania i zamykam po go trzech godzinach, dokładnie wtedy kiedy okazuję się, że to co napisałam to kolejne trzy kropki. (jest ich już setka.)
Mam wizje kolejnych rozdziałów i wiem jak mają wyglądać, męczy mnie ten 44, który miał być (szukam odpowiedniego słowa [to może potrwać]..) łącznikiem scalającym wydarzenia z poprzedniego rozdziału z tym co nastąpi w kolejnych, bardzo dynamicznych bo kończących tom pierwszy. Może to już nawet przez chorą psychikę tak ciężko mi pisać dlatego, że mam świadomość, że jestem tak blisko zakończenia ważnego etapu, że chce jak najdłużej przeciągnąć jego koniec. Nie wiem sama.... bezsensu.
Chciałam Wam tylko powiedzieć, że jeśli wena mnie natchnie to rozdział pojawi się niebawem, na chwilę obecną jednak zapowiada się na to, że data publikacji nowego rozdziału będzie przeniesiona na koniec stycznia, początek lutego (mam nadzieję, że nie później).
Przepraszam, ale mój kryzys potęgują również studnia dzienne (sesja) i praca od poniedziałku do niedzieli. Sama nie wiem jak to godzę jeszcze z życiem prywatnym (może dlatego, że go nie mam - dowcip prowadzącego na rozładowanie sytuacji.), bądź co bądź brak czasu i weny dobija mnie z każdym dniem.
Może będzie tak, że nowy rozdział pojawi się nieoczekiwanie i niebawem, ale będzie dużo krótszy niż poprzednie, może być też tak, że pojawi się z bardzo dużym opóźnieniem, ale na pewno będzie długi, (nawet nie wiem czy Was dobiłam czy pocieszyłam tą informacją.)
Szczerze powiem, że liczę na to, że gdy sama wejdę na swojego bloga i zobaczę na pierwszej stronię dobijające słowo "zawieszenie" natchnie mnie błyskawicznie i stworzę perełkę wśród wszystkich rozdziałów.... bo w końcu głupio tak zaczynać nowy rok, no nie?
Reasumując.
Cóż mogę Wam powiedzieć moi Drodzy? Jest mi głupio i wstyd i jak zwykle się rozgadałam... i nie obrażę się jeśli nikt tego nie przeczyta,
ale proszę o jedno - Poczekajcie na mnie.
Pozdrawiam, wypalona Icamna.

PS: Chciałam dać jakiś przytłaczający obrazek, ale nawet nie mam weny żeby go szukać.
Jestem beznadziejna.